Dag 38: Nong Khai, een slaperig stadje aan de Mekong
Als ik wakker wordt door het geluid van giechelende vrouwen en kletterende pannen stap ik uit bed. Via een slingerend pad door de tuin loop ik de promenade op om naar het stromende water van de Mekong rivier te kijken. De rivier heeft een modderbruine kleur waardoor het totaal niet aanlokkelijk is om er met je dikke teen in te dippen. De kolkjes en streepvormige rimpels in het oppervlak van het water, verraden de sterke stroming van de rivier.
Er varen geen grote schepen over de Mekong zoals je wel ziet op de Moezel en de Rijn. In de verte zie ik een smal houten bootje en het silhouette van een persoon met een lange peddel. Mijn ervaring met een peddel was niet zo’n succes, maar deze man lijkt er goed mee vooruit te komen. Naast een aantal ochtendwandelaars heerst er een serene rust op de promenade. Het is vrij van verkeerd en daarmee ook zo goed als vrij van geluid. Ik neem het uitzicht nog even goed in me op en steek de boulevard over terug de kleine jungle van Mut Mee Garden hotel in.
De luchtvochtigheid in het noorden is hoger en mijn huid voelt plakkeriger dan anders. Als ik terugloop pak ik mijn spullen uit de kamer en zoek ik een plekje op het gezellige plateau dat uitkijkt over de rivier. Ik bestel een kopje koffie met yoghurt en wat fruit en begin te schrijven aan mijn blog over 6 restaurants in Pattaya die geliefd zijn bij locals. Al snel hoor ik het getik van regen op het dak en ik denk aan hoe bijzonder het is dat dit geluid ons een gevoel van geborgenheid kan geven. Waarschijnlijk omdat we zelf op zo’n moment warm en droog zitten. Als we kilometers door regen moeten lopen voelen we ons een stuk minder cosy en geborgen. Als Weeri mij even later aan tafel vergezeld spenderen we samen een paar uur achter onze laptops totdat we beide trek krijgen.
Het blijf zo nu en dan wat druppelen buiten, maar als het even droog is lopen we naar Ta Sadet Markt. Als we bij de ingang aankomen lopen we een donker gangpad in. Aan weerszijde zie ik kleding, lappen stop en leuke hebbedingetjes van hout en rotan. Het zijn mooie bruikbare spullen en het hout en riet lijkt van stevige kwaliteit. Mooie stoffen en natuurlijke materialen maken plaats voor flitsende kettingen van nepgoud, speelgoed in alle kleuren van de regenboog en winkels die van alles verkopen. Van snoep tot aan wonderpotjes. Als we verder lopen komen we bij onze favoriete afdeling – het eten. Het is niet een markt met ontelbaar veel streetfood kraampjes zoals we gewend zijn van andere markten, maar er is genoeg. Onze ogen vallen op het gele reclamebord met roze letters en ontdekken al snel dat er Vietnamese Bahn Mi broodjes worden verkocht. Weer heeft mij hier vaak over verteld en heeft mij dit een keer laten proeven tijdens een van onze tripjes. We merken op dat er veel Vietnamese invloeden verweven zit in de cultuur van Nao Khai en zijn dan ook erg benieuwd naar deze bekende broodjes die in Vietnam die verbonden zijn met de tijd van de Fransen.
Het broodje lijkt op een stokbrood. We zien dat het broodje opengesneden en flink belegd wordt met paté, stukjes rundvlees met gelatine, sla, wortel, komkommer, koriander en Vietnamese worst. Welke saus er is gebruikt weet ik niet, maar het is een combinatie van mayonaise met iets zoet en pittigs. Het broodje wordt in twee stukken gesneden en netjes in een papiertje gerold voor onderweg. Nog in de markt neemt Weeri zijn eerste heb en zijn ogen sperren wijdt open. ‘mmmm…’, zegt hij. Als we buiten aan de waterkant zitten ontfutsel ik het broodje uit het papiertje en neem een grote hap. ‘mmmmm…. dit is echt lekker.’ Het brood heeft een hele dunne krokante buitenlaag, anders dan de stokbroden in Frankrijk waar ze iets dikker en soms stug kunnen zijn. Weeri legt mij uit dat er meer water in het deeg zit en het daarmee blijkbaar een dunne en knapperige buitenkant krijgt. Er is geen broodje hetzelfde als dit Vietnamese stokbrood.
Als Weeri wegdut op bed loop ik terug naar hetzelfde fijne plekje uitkijkend over de Mekong rivier. Ik vul een potje met verse thee bij de self-service bar en ga verder met schrijven aan de blog waar ik veel mensen mee hoop te helpen. De minuten tikken voorbij en het wordt al donker. In Thailand gaat dit razendsnel. Geen lange schemering zoals wij dat kennen in Nederland, maar van licht naar geen handen voor ogen meer kunnen zien. Ik loop terug naar de kamer om te kijken of Weeri inmiddels wakker is geworden – we hebben namelijk nog niet heel veel van Nong Khai gezien. We lopen de boulevard over om te kijken of de Walking Street hier tot leven komt in de avond, maar het is nog net zo stil als ’s middags, al niet stiller. Ik heb de Walking Street van Pattaya nog levendig op mijn netvlies staan, en omdat ik niet beter weet denk ik dat alleen zoiets een Walking Street heet in Thailand. In Nong Khai ontdek ik dat er ook hele rustige Walking Streets te zijn, gewoon om lekker rustig te wandelen en wat te eten.
We lopen een heel stuk over de boulevard zonder veel eetgelegenheden tegen te komen. Naast een aantal Thais-Westerse restaurants en een heel groot Vietnamees restaurant is er niet heel veel geopend. We passeren een aantal streetfood karretjes en soort van klein uitgestald restaurantje op straat met Shabu Shabu, Japanse hotpot. Een Thais stel zit aan een tafeltje voor twee met een hotpot tussen hen in. Een soort van soeppan met in het midden een stukje om te grillen. Een rij met tafels is omgetoverd tot salade bar waar ze onbeperkt toppings van kunnen pakken om lekker te grillen of in de soep mee te koken. Verreweg het meest sfeervolle restaurantje die we zijn tegengekomen op de promenade. Weeri heeft eigenlijk al iets anders in gedachten, een eettentje dat gisteren vol zat met mensen had al een plekje in zijn geheugen ingenomen.
Dee Dee Pochana is een Thais/Chinees restaurant waar je niet straal aan voorbij kunt lopen zonder dat het je aandacht trekt. De stoelen zijn gifgroen van kleur en het personeel loopt in kleurrijke roze t-shirts. Als we plaatsnemen kijken we geamuseerd om ons heen. Er gebeurt zoveel tegelijkertijd. Achter ons zijn drie mensen druk bezig met het bereiden van een tafel voor een ceremonie, maar geen idee wat voor ceremonie. Meerdere malen lopen er mensen langs ons met handen vol offers. We zien kokosnoten, pakketjes verpakt in goud papier, rode kaarsen en kommen met rijst.
Een lieve vrouw die haar lippenstift heeft afgestemd op haar t-shirt helpt ons. Ze legt twee grote paarse multomappen bij ons op tafel waarvan een in het Engels en een in het Thais. De map is een mooi voorbeeld van waar mensen moeite stoppen in de presentatie van hun bedrijf. Elk gerecht is met zorg op de foto gezet en wordt omschreven zowel in het Engels als Thais. Afgedrukt op zachtgeel papier en netjes in insteekhoesjes gestopt bevat dit boek wel meer dan 30 pagina’s. Het is dan ook erg lastig om te kiezen, maar ook om te onthouden op welke bladzijde welk gerecht staat. De vrouw kijkt ons aan met haar sprankelende ogen en lijkt onze struggle te begrijpen.
Als we onze keuze hebben gemaakt wordt de geoliede machine in werking gezet. Tien minuten later staat onze tafel vol met de meest heerlijke gerechten, waarvan de gefrituurde waterspinazie de verrassing van de avond was. We merken dat het bijna sluitingstijd is, maar zitten nog midden in onze culinaire reis. Gelukkig zijn er nog twee tafeltjes bezet en gebruiken we dat als excuus om nog even rustig door kunnen eten. Ondertussen worden er achterin het restaurant offers gebracht door het personeel. Er worden wierook stokjes en kaarsen gebrand voor een chinees altaar en we vragen ons af of ze dit altijd doen als hun werkdag ten einde komt. We vinden het een mooie gedachte dus besluiten deze vast te houden.
We kijken terug op een iets wat langzame dag, maar ook deze dagen mogen er zijn. Ik vind het soms lastig, vooral omdat we hier zo kort zijn, maar nu ik zo aan het schrijven ben besef ik hoeveel we alsnog gedaan, geproefd en ervaren hebben. We bedanken de lieve serveerster, nemen afscheid en lopen terug naar het hotel waar ons bed verleidelijk naar ons lonkt.
Samenvatting van alle leuke
to do’s & tips:
- Probeer Banh Mi bij Pâte Zaap op de Ta Sadet Markt.
- Bezoek Ta Sadet Markt als je houdt van shoppen of gewoon lekker wilt verwonderen over alles wat er aangeboden wordt.
- Bestel verschillende Thaise gerechten bij Dee Dee Pochana. De gefrituurde waterspinazie was mijn favoriet en de verrassing van de avond!