Dag 19: verken Ranong in één dag met deze handige tips.

Het is 03:00 als ik een hand op mijn schouder voelt. ‘Heb je paracetamol voor mij?’, vraagt Sanit. Ze voelt zich niet lekker en ligt al uren wakker. Ik slaap nog half en ga al mijn tassen bij langs in de hoop een stripje tegen te komen. Op de bodem van mijn rugzak vind ik de laatste 2 tabletjes. Ik zie de opluchting op haar gezicht als ze beide inneemt en ze valt daarna rustig in slaap. Als we ‘s ochtends wakker worden hebben Weeri en ik ontzettend veel zin in de dag, maar Sanit iets minder. Ze heeft één wens en dat is een kom rijstsoep. Als Sanit weer in slaap valt, stappen Weeri en ik in de auto om naar het centrum van Ranong te gaan. Onderweg vertelt Weeri mij dat deze stad ooit in Chinese handen is geweest en als wij even later door de straten lopen, denken wij dit terug te zien in de culturele mix van architectuur, het eten en de lokale bevolking.

Schattige lampionnetjes van rood papier met Chinese tekens hangen aan de luifels en we zien gevels met geschreven namen in het Birmaans. Streetfood karrentjes verkopen hun hartigheden en toetjes aan de lopende band en traditionele winkeltjes wisselen zich af met moderne koffie- en cake tentjes. Het ene moment lopen we op de stoep en het andere moment op de weg, waar we af en toe moeten wijken voor laaghangende stroomkabels. De stad is chaotisch, maar toch maakt een nette en opgeruimde indruk.

In de ochtend lees ik dat Ranong haar eigen Robusta koffie groeit. Alhoewel de stad niet heel erg bekend is onder reizigers, blijkt koffie hier onder de inwoners van Ranong erg populair te zijn. Ik krijg spontaan zin in een bakkie. We navigeren naar Pon’s Place waar twee mannen een kopje koffie drinken in de schaduw van de ochtendzon. Pon’s Place is een koffie tentje, patisserie, Thais restaurant en tour agency in één. Ik begin altijd te twijfelen aan de kwaliteit als een horeca gelegenheid zoveel op de kaart heeft staan, maar toch is het één van de beste cappuccino’s die ik ooit heb gehad. We genieten van de georganiseerde chaos om ons heen en vervelen ons geen moment. Tegenover ons zitten twee vrouwen uit het raam te kijken, wachtend in stilte op hun Pad Krapao. De twee jongens achter hun lijken het gezelliger te hebben. Ze praten en lachen wat af terwijl ze af en toe een hap nemen van hun ontbijt. Naast ons begint een van de medewerkers een taart te decoreren terwijl de geur van de Pad Krapao onze neuzen binnendringt. We hebben onze koffie al een tijdje op, maar zijn gecharmeerd van Pon haar plekje. We staan op om af te rekenen en lopen naar een andere tent dat geliefd lijkt onder de locals.

Dit is nou echt een open keuken. Het restaurant bevindt zich op de hoek van de straat en heeft geen muren, maar gigantische ruilluiken die wagenwijd openstaan. Je kunt er op verschillende manieren naar binnenlopen en wij beginnen bij de pannen, waarin langzaam een soep staat te borrelen. Hier wordt nou de remedie tegen een ziek gevoel gemaakt. Rijstsoep, Khao Tom of Jok genoemd, is waar veel Aziaten naar verlangen als ze zich niet lekker voelen. Net als dat wij verlangen naar een kom kippensoep of een licht verteerbaar beschuitje met jam of kaas. De rijst wordt zachtgekookt in een bouillon die zacht en licht van smaak is. Het wordt geserveerd met verse koriander, bosui en een halfzacht eitje, maar op smaak maken doe je zelf met de verschillende potjes die op tafel staan. Wij eten allebei een kom rijstsoep als ontbijt en laten een zakje vullen voor Sanit.

Bij de receptie vragen we om een kom en lepel en zetten deze samen met het zakje rijstsoep op tafel. Sanit slaapt nog steeds als we terugkomen. Als ze wakker wordt, vertelt ze ons dat ze in het hotel wil blijven. We denken dat ze ziek is geworden van de kliekjes die ze had meegenomen vanaf Krabi. Weeri en ik vonden het al niet zo fris ruiken in de auto. Ik doe de rijstsoep voor haar in een kom en we leggen een paar zakjes ORS en een strip paracetamol voor haar op tafel. Als ze weer op bed gaat liggen en in slaap valt, gaan wij samen op pad. Het voelt een beetje dubbel, want we hadden haar graag meegenomen op avontuur. Gelukkig liggen alle plekken die wij willen bezoeken in de buurt van Ranong, dus als er iets iets zijn we zo weer thuis.

Namtok Ngao

Deze iconische waterval ligt 12 km ten zuiden van de stad Ranong en is met 300 meter hoogte absoluut niet te missen. Als je vanaf het zuiden Ranong binnenkomt en je door je rechter autoraam kijkt, zie je het water vanaf een hoge klif naar beneden stromen. Ngao waterval ligt in het Namtok Ngao National Park. Bij aankomst betaal je een kleine bijdrage aan het nationaal park. Wij betaalden voor twee volwassenen en de auto 130 Baht (100 Baht voor mij, 20 Baht voor Weeri en 10 Baht voor de auto).

Handig om te weten: dit ticket is ook geldig voor de Pornrang Hotspring.

Het park heeft een route uitgestippeld langs eeuwenoude bomen en beschermde plantensoorten. Ik ben gek op paden en halverwege kronkelt er eentje linksaf naar beneden. Als je deze volgt kom je uit bij een plek aan de rivier waar je kunt baden en ontspannen. Vergeet dus niet je badkleding als je de warmte van het tropische klimaat van je af wilt spoelen. Als je nog een stukje verder loopt sta je oog in oog met het laatste deel van de waterval voordat het zijn reis hervat als rivier. Het is lastig om de hoogte vanaf hier te zien, ook niet als je door je knieën gaat. We hebben het geprobeerd. Persoonlijk vind ik de waterval indrukwekkender van veraf, maar de wandeling door het oeroude bos had ik voor geen goud willen missen.

Helikopter Platform

Teruggekomen bij de parkeerplaats volg je lopend of met de auto de weg een stukje verder omhoog. De eerste weg naar links sla je in en via een vrij stijle weg kom je uit bij een rozekleurig helikopterplatform. De gids van het Namtok Ngao National Park vertelde ons dat als er geen noodgevallen zijn, dit platform functioneert als viewpoint. Het geeft je een mooi overzicht over het achterland (dus niet over de waterval).

Phu Khao Ya

Een highlight die Weeri graag wilde zien. De kale heuvels van Phu Khao Ya worden omringd door tropisch regenwoud, maar op de heuvels zelf zul je geen enkele boom vinden. Het landschap kleurt mee met het seizoen. In het droge seizoen (november t/m mei) kleurt het landschap geel en in het regenseizoen (juni t/m oktober) groen. Vanaf de parkeerplaats zie je koeien grazen en hoor je niks anders dan de wind. Het geeft mij even het gevoel in Oostenrijk te zijn. Als je naar de heuvels kijkt, zie je een kronkelend zandpad dat je naar een 360 graden panoramisch uitzichtpunt toe leidt.

Tip: ga in de ochtend of in de avond. De warmte is beter te verdragen en de kleuren van het landschap zijn op deze momenten het mooist. 

Pornrang Hot Spring

Na de hoogste top van Phu Khao Ya te hebben bereikt lopen we bezweet naar beneden. Het enige waar ik nu aan kan denken zijn de hotsprings en het koude bad dat daar aanwezig is. Bij de ingang laat ik twijfelend onze eerder gekochte entreetickets zien. De parkgids gaf ons deze tip bij de Ngao waterval. Ze had gelijk en we betalen een kleine toeslag van 20 Baht per persoon om gebruik te kunnen maken van deze natuurlijke spa.

We volgen de rivier die vanuit de bergen door het park heen stroomt. Het voelt alsof we door een natuurpark lopen, zo onaangetast en groen is de omgeving. We komen aan bij grote stenen putten gevuld met thermaal water van ongeveer 40 graden. Ik kijk er met grote vraagtekens naar. Wat is hier de bedoeling van, dacht ik. Een werknemer wijst naar de emmer en gebaard ons dat we de emmer met heet water over ons hoofden moeten te gooien. Ahá! Klinkt heerlijk, die onthouden we voor later.

Na ons te hebben omgekleed, Thaise vrouwen zijn hier trouwens geen bikini’s gewend, kijken we zoekend om ons heen. Waar zullen we beginnen. Er zijn verschillende baden gevuld met water met een minimum temperatuur van 40 graden en je kunt kiezen uit baden voor je voeten, maar ook voor je hele lichaam (advies is tot aan je schouders). Men zegt dat het goed is voor het menselijk lichaam om warm en koud af te wisselen, en voor dit effect kun je in de stromende rivier terecht. Je zult af en toe bezoek krijgen van kleine visjes die aan je voeten beginnen te knabbelen, maar dit hoort allemaal bij een complete spa-beleving!

Tip: ga vroeg heen. Ze sluiten om 16:30, maar beginnen een uur voor sluitingstijd met het laten leeglopen van een aantal baden. 

Ranong Municipality Evening Market

Sanit heeft inmiddels weer wat kleur op de wangen gekregen en wil graag met ons mee naar de markt. De rivier Hat Som Paen doorkruist de stad en ontspringt vanuit een reservoir hoog in de bergen. Dichtbij deze rivier vind je de Ranong Municipality Evening Market. Helaas staan de kraampjes niet idyllisch langs het water, maar de markt is klein en daarmee gezellig. Tussen twee kraampjes in gedrukt zit een jongeman met halflang haar en zijn ogen dicht gepassioneerd te zingen. Muziek maakt toch vaak de sfeer, vind ik. We stoppen bij een Khanom Jeen kraampje waar twee dames driftig bezig zijn met het vullen van kommen met groenten die je geserveerd krijgt bij je rijstnoedels met kruidige currysaus naar keuze. Thaise aubergines, taugé, frisse komkommer, zure groenten, Thaise kousenband en gestoofde bladeren die naar boerenkool smaken. Je komt hier niets tekort en het wordt continue bijgevuld. Ik ben blij dat Sanit haar eetlust terug heeft en genieten samen nog even van de laatste uurtjes in Ranong.