Na de wandeling van gisteren hebben we de smaak te maken. De moeders hebben vandaag een verwendag bij een massagesalon verderop, en wij besluiten de boot te pakken naar het populaire Railay Beach. Een dag met zon, zee en strand, maar ook een uitdagende hike naar een van de mooiste uitzichtpunten hier in de buurt. Althans, dat dachten we…

We hebben zonovergoten dagen achter de rug. Zoveel zon, dat we langzamerhand vergeten dat het regenseizoen is. Een uur later wordt ons geheugen opgefrist zodra de hemel zich opent en regen er met bakken uitvalt. Ik moet zeggen dat ik zo’n dag niet heel erg vind. Tuurlijk vallen je plannen letterlijk in het water, maar het is ook een kans om je over te geven aan het nergens hoeven zijn of juist oplossingsgericht te denken, door van een regenachtige dag een feestje te maken.

We staan met elkaar in de lobby van de receptie en kijken elkaar aan. Wat nu? De moeders worden op dit moment heerlijk onder handen genomen in de massagesalon. Vaak is een regenbui als deze van korte duur, maar dit keer niet. Deze houdt de hele dag aan. De meiden besluiten zichzelf te verwennen met een gezichtsbehandeling en Weeri en ik stappen in de auto en rijden naar de Khlong Thom Hot Spring Waterfall. Het lijkt ons een heerlijke ervaring om in warm bad te zitten terwijl de regen onze hoofden koel houdt. Onderweg maken we een korte stop voor lunch en probeer ik iets nieuws, namelijk Chysee Bamee-Kiew. Een smaakvolle soep met eiernoedels. Je kunt de tentjes die deze soep serveren eenvoudig herkennen aan een knalgeel lichtbord met een illustratie van een kom noedelsoep en twee rode stokjes.

Aangekomen parkeren we de auto, betalen we de entree van 300 Baht (30 Baht voor Weeri), en lopen we verder zonder een idee te hebben van wat ons te wachten staat. Vanaf de entree kun je op twee manieren bij de hotsprings komen. De meest voor de hand liggende optie is de kortste weg, maar het ik vind het veel leuker om af te slaan en door de natuur te lopen. Je zult verbaast zijn over de bijzondere planten en bomen die je onderweg tegenkomt.

We komen aan bij de hotsprings en nemen het geheel in ons op. Het water wordt op een natuurlijke manier verwarmd, namelijk vanuit een ondergrondse mineraalbron die doorsijpelt naar de oppervlakte. De temperatuur van het water schommelt tussen de 40 – 50 graden Celsius en bevat verschillende mineralen. De gehele waterval bestaat uit 3 niveaus en elk niveau bestaat uit ongeveer 5-6 verschillende baden van 1 – 1.5 meter diep. Weeri en ik gebruiken onze dikke tenen om de temperatuur van het water te inspecteren. Zodra ons lichaam aangeeft geeft dat het ok is, laten we onze lichamen langzaam in het warme water zakken. Het is inmiddels gestopt met regenen, dus geen afkoeling van bovenaf. We worden omringd door bomen en ik voel de afgevallen bladeren onder mijn voeten bewegen. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen dit een beetje vies vinden voelen, maar ik vind het wel wat hebben. Fijn dat op sommige plekken de natuur nog gewoon natuur mag zijn. De stenen die het water omringen hebben door het stromende water perfecte rondingen gekregen, en zijn comfortabel om op te zitten, tegen aan te leunen of zelfs op te liggen.

We zakken steeds een niveau lager tot we niet meer verder kunnen. Nu kun je twee dingen doen. Of je loopt voorzichtig terug omhoog óf je glijdt vanaf de laatste steen de rivier in. Het water van de rivier is troebel en lichtbruin van kleur. Niet bepaald aantrekkelijk. Het feit dat je er niet doorheen kunt kijken zorgt ervoor dat Weeri twijfelt. Ik knik naar Weeri en zeg: ‘het is veilig hoor, daar verderop is een trap. Daar kun je er weer uit klimmen!’ Na een tijdje laat Weeri zich als een kind van de glijbaan glijden en staat hij ineens fier rechtop met water tot aan zijn knieën. Nu is het mijn beurt. Ik ben niet zo’n held als Weeri, en glijdt op mijn billen langzaam naar beneden. Ik probeer met mijn voeten grip te krijgen op de onderste steen en grijp een tak vast voor stabiliteit. Met een inmiddels opgekruld bikinibroekje, laat ik mij in het frisse water zakken. Wat is dit heerlijk zeg! Al helemaal na 20 minuten te hebben gezeten in 40 graden Celsius. Ik probeer niet te denken aan slangen, piranha’s en andere riviermonsters. Mensen hebben hier niet voor niets zwemplekken gecreëerd, toch? Daar vertrouw ik op.

We glijden nog een paar keer van de waterval en ik merk dat ik het lastig vind om weg te gaan. Nog héél even met mijn voeten erin, dacht ik. Ik ga op een betonnen balk zitten en laat mijn benen zakken. Eventjes maar. Weeri komt gezellig naast me zitten en samen nemen we deze betoverende plek nog even goed in ons op. We genieten van twee oudere mensen die voorzichtig het water in komen lopen. Ze gaan voorzichtig zitten en kijken tevreden om zich heen. Vandaag voelt aan als een dagje spa, maar dan veel mooier. Een onbaatzuchtig cadeautje van moeder natuur.