Dag 11: we bezoeken Khao Yai National Park op onze roadtrip naar het zuiden van Thailand

Het is 07:00 als de wekker afgaat. Vandaag staat er een afstand van 636 km op de planning en Weeri zijn doel is om rond 15:00 voorbij Bangkok te zijn. Een wereldstad waar 15 miljoen mensen hun levens leven. Stel je eens voor, bijna de hele Nederlandse bevolking op één plek. Bizar toch? Maar goed, veel mensen betekent ook veel chaos op de weg. Alhoewel ik andere plannen gesmeed had, namelijk een leuke hike van 8 km door de jungle, moet ik Weeri toch gelijk geven. Met een reis als deze voor de boeg is vaststaan in Bangkok niet ideaal.

Na het uitvoeren van wat ochtendritueeltjes, zitten we rond half 8 aan het ontbijt. Mr. Lungsun is er al vroeg bij en serveert ons de rijstsoep die zijn vrouw vanochtend heeft gemaakt voordat ze naar de tempel vertrok. We krijgen een goed gevulde kom voorgeschoteld met rijst die gekookt is in bouillon en gebroken gehaktballetjes. Op tafel staat een plastic bakje met smaakmakers zoals maggi en peper, maar wij eten het graag op z’n Thais. Mr. Lungsun moet lachen en komt aangelopen met een zakje azijn en chili. Twee keer vraagt hij mij of ik écht wel pittig kan eten. Ik leg hem uit dat ik 2.5 jaar lang getraind ben door mijn schoonomeder voor dit moment. Ik moet eerlijk zeggen dat ik voordat ik Weeri kende nooit warm ontbeet, maar zo’n kom warme rijstsoep smaakt toch wel erg goed in de ochtend . Het is licht verteerbaar, maar toch vullend. Als we zijn uitgegeten staan we op om naar de kamer te gaan, maar ik kan niet weggaan zonder de tuin te hebben bewondert en maak nog snel even een korte wandeling. Met mijn camera in de hand probeer ik de sfeer van ‘Homestay Better Weather’, ik blijf de naam leuk vinden, vast te leggen voordat we vertrekken naar Khao Yai National Park.

Tijdens de reis naar Khao Yai is er genoeg te zien. Loofbomen, palmbomen en tropische planten wisselen elkaar af en geven je meteen het het gevoel dat je de jungle binnenkomt. En een jungle is Khao Yai zeker. Het park heeft een gigantisch oppervlakte aan tropische bossen en graslanden en je vindt er zo’n 3000 soorten planten, 320 verschillende vogelsoorten en 66 zoogdieren. Helaas is het niet meer de jungle van voordat de mens arriveerde, maar het is beschermd en lijkt met respect en liefde voor de natuur te worden onderhouden. In de verte zien we een toegangspoort naderen waar we blijkbaar een entreekaart voor het park moeten kopen. Bgrijpelijk gezien de hoeveelheid toeristen die Thailand jaarlijks ontvangt. Ik betaal 400 Baht, Weeri met zijn Thaise nationaliteit betaalt 40 Baht en de auto, die betaalt 30 Baht. We merken tijdens het rijden dat het park ontzettend groot is en dat er veel mogelijkheden voor excursies en andere activiteiten zijn. We zien regelmatig mensen door de telelens van hun gids kijken, kijkend naar jungle leven waar wij straal aan voorbij lopen. Ook al doen we nog zo ons best, lopen we stil en kijken we om ons heen om iets indrukwekkends te spotten, een wandeling met een ervaren gids doen je ogen letter en figuurlijk openen.

De afspraak om rond 15:00 voorbij Bangkok te zijn staat vast, dus heb ik de wandelplannen gewijzigd van 8 km naar 1.2 km. De ‘Nature Trail’ naar Kong Kaew Waterfall is geschikt voor alle leeftijden en laat een verscheidenheid aan natuur zien. We parkeren de auto, stappen uit en trekken onze jungle kleding aan. Het is 24 graden en daarmee heerlijk fris voor Thaise begrippen. Via een hangbrug lopen we het regenwoud in en volgen het uitgezette pad dat met bordjes ontzettend duidelijk te volgen is. Verdwalen doe je hier niet. We zien kronkelende lianen en stekelige palmbomen die er heel eng uit zien.  Ik hoor geristel en kijk omoog. Een aap zit wat te trekken aan bladeren en terwijl ik naar de aap kijk, zie ik twee zwarte eekhoorns op een boom omhoog en naar beneden rennen. Vervolgens beginnen ze als een gek rondjes om de boomstaam te rennen. Is dit de Giant Black Squirrel die ik op de wc zag hangen? Altijd leuk van die informatieposters. Je bent ineens stukken bewuster van je omgeving en het geeft je héél even het gevoel dat je over de kennis van Freek Vonk bezit, omdat je welgeteld één dier hebt weten te herkennen. Nu ik trouwens op Google foto’s van een Giant Black Squirrel opzoek, betwijfel ik het of dit er wel eentje was. Later spotten we nog een mooie vogel welke helaas niet noemenswaardig genoeg is om op de website van het park vermeldt te worden, en een interessant meerpotig dier, Google Lens zegt: een Pill Millipede,  dat zich met een hoge snelheid verplaatst over de grond. De route blijkt uiteindelijk 1.8 km te zijn en als we terugkomen bij de auto, staat de parkeerplaats vol met mensen. Ook is het een stuk warmer geworden. Tip van mij: ga lekker optijd heen. We kopen verschillende zakjes fruit voor onderweg, waaronder zure mango met een suiker/chili/zout-dip. ‘Een echte Thaise snack’, zegt Weeri.

We rijden verder over het golvende asfalt en hebben het gevoel dat we alleen op de weg zijn. De bomen en planten zijn zo dichtbegroeid, dat je niet verder kunt kijken dan de eerste rij bomen. Her en der komen we wat toeristen tegen, zien we bordjes met ‘beware, cobra crossing’, en passeren we de entree van de Haew Narok Waterfall. Aangezien de Kong Kaew Waterfall een stroompje bleek te zijn, besluiten we af te slaan en een kijkje te nemen. Wellicht is deze waterval niet al te ver van de parkeerplaats? Waar we de vorige keer onze wandelschoenen hadden aangedaan, besluiten we dit keer even op onze slippers een kijkje te nemen. Dat kijkje nemen duurt ongeveer 15 minuten en is inclusief een steile afdaling via smalle traptreden. Niet heel handig op slippers, maar het is het waard. Een grote hoeveelheid water stort met veel kracht en lawaai 150 meter naar beneden. In het regenseizoen is deze waterval het meest imposant, en hebben wij even geluk dat we tijdens het regenseizoen in Thailand zijn. Ik ga op het selfieplateau staan en doe mijn ogen dicht. Ik voel de kleine waterdruppeltjes op mijn gezicht landen en geniet van het geluid. Af en toe strijkt er een zachte bries langs mijn gezicht. Stilte…  Dit is waar ik zo intens van kan genieten. We nemen een foto van onszelf, iets wat we niet vaak doen, en lopen de steile trappen weer terug omhoog. PS: ik raad je aan om dit niet op slippers te doen.

We stappen in de auto, zetten Google Maps aan, en zien dat we nog 603 km te gaan hebben. We zijn heel blij de waterval te hebben gezien, maar nu even geen verleidingen meer. Naast een aantal plaspauzes, rijden we een heel stuk aan een keer door. Al snel wordt het drukker en beginnen auto’s iets vaker op de rem te trappen. We naderen Bangkok. Gigantische billboards van 32 meter lang en 30 meter hoog blijven indruk op ons maken. Er wordt veel gebouwd in Bangkok, maar we ondervinden geen hinder van de nieuwe viaducten die in aanbouw zijn. We rijden Bangkok in- en uit in ongeveer 30 – 45 minuten. We zullen de stad waarschijnlijk nog bezoeken voordat we teruggaan naar Nederland.

Het is 16:00 als we trek krijgen en slaan af bij een food court. Hier gebruiken ze met een bonnetjessysteem dat heel fijn werkt. Bij de kassa geef je een hoeveelheid Baht af waarvoor jij denkt te kunnen eten. In ruil krijg je een aantal gekleurde boekjes, denk aan bingoboekjes maar een slag kleiner, waarvan elke pagina een andere waarde heeft. Als je het op z’n Thais wilt doen, dan bestel je een aantal verschillende gerechten. Elke kok heeft een andere specialiteit en op deze manier kun je van alles wat proeven. Nadat je je bestelling hebt geplaatst scheur je een waardepapiertje uit je bonnenboekje, en geef je deze aan de kok. Vaak is het rond de 50 Baht per gerecht. Wij genieten van Pad Thai Kung (kung = garnaal), Pad See Eew (gewokte brede noodles) en Khao man Kai (in bouillon gekookte rijst met kip en een kommetje bouillon). Na het eten hebben we nog 5 uur te gaan en ditmaal stap ik achter het stuur. Het oprijden gaat wat stuntelig, maar daarna heb ik de smaak te pakken. Na drie uur te hebben gereden wisselen we nog een keer, en rijdt Weeri ons veilig naar Tawan Resort in Tambon Saphli. Een resort met simpele maar nette kamers dat tegenover het strand ligt. Wat wil je nog meer? We rijden de weg langs de boulevard op en zien dat het vrij rustig is voor een toeristisch oord. De eigenaren hebben de sleutel in de deur voor ons achtergelaten en na de auto uitgepakt te hebben gaan we liggen, wensend dat we morgen wakker worden met stralend mooi weer.