Dag 10: de start van een roadtrip van Noord naar Zuid-Thailand

Het is een uur of 04:00 als ik gestommel in de kamer hoor. Mijn schoonmoeder duwt zachtjes tegen mijn schouder. ‘Omdraaien’, zegt ze voorzichtig. Ik ben nogal slaapdronken en begrijp de hint niet. Vervolgens tik ik Weeri aan: ‘je moeder zegt dat we ons moeten omdraaien.’ Met wat aanwijzingen en zacht geduw aan mijn benen begrijp ik het, ze wil dat we normaal (in de lengte van het bed, ipv met ons drietjes in de breedte) gaan liggen.

Maar wat is normaal, kun je je afvragen? Want Sanit gaat nu vervolgens op de grond liggen en slaapt rustig verder. Heb ik haar perongeluk wakker geschopt in mijn slaap? Mijn nachten zijn namelijk nooit saai. Er wordt heel wat afgekletst, bewogen en soms zelfs gewandeld. Achteraf vertelt ze mij dat ik er ongemakkelijk bij had gelegen, en dat ze dit zielig voor me vond. Weeri en ik hebben vandaag namelijk een lange reis voor de boeg en ze vond het belangrijk dat we goed zouden slapen.

Weeri focust zich op het inpakken van onze koffers terwijl ik me nu ik dit schrijf afvraag wat ik eigenlijk in die tijd heb gedaan. Vast iets nuttigs. Weeri heeft in elk geval aan alles gedacht en ik heb op mijn manier ook een steentje bijgedragen, alleen weet ik even niet meer welk steentje. Vandaag begint onze reis naar Krabi. Een bijzondere trip door de verschillende regio’s van Thailand. Helaas hebben we maar 3 dagen de tijd om de totale afstand van 1337 km af te leggen. Het zal dan ook flink doorrijden zijn, maar wie weet wat we onderweg allemaal gaan tegenkomen. Ons kennende zullen we weer ontzettend veel beleven.

Het komt niet vaak voor, en daarom wil ik dit maar als te graag even vermelden, maar we rijden zoals gepland om 10 uur de oprit af en beginnen aan ons avontuur dat zich voornamelijk zal gaan afspelen op de linker weghelft. Op andere momenten zal het zich afspelen in traditionele wegrestaurants, toiletgebouwen en de populaire 7-Elevens.

We zijn beide nogal fan geworden van de traditionele Molam muziek en er wordt dan ook snel een playlist in elkaar gedraaid. Onze eerste playlist sinds we bij elkaar zijn. Werd een keer tijd vind je niet? Swingend op de muziek vliegen we over de perfect geasfalteerde wegen en verbazen ons over alle bizarre situaties die zich voordoen op en langs de weg. In Thailand is het uitzicht nooit saai, er gebeurt altijd wel iets dat een glimlach op je gezicht tovert. Torenhoge pick-up trucks met bijzondere goederen, waaronder bijvoorbeeld een complete boom die er voor de helft overheen hangt of jonge jongens die zonder zorgen, maar ook zonder helm en op slippers, voorbij komen crossen met 100 km/pu op de teller.

Als je over de Thaise snelweg rijdt en goed naar de tentjes aan de zijkant van de weg kijkt, zul je zien dat deze in elke regio andere producten aanbieden. Zo hebben we Nem (gefermenteerde worstjes), speenvarken, kokosnoten, Kai Yang (gegrilde kip), aardbeien en zelfs ratten voorbij zien komen. Al wuivend staan de dames langs de kant van de weg, waardoor Weeri de eerste keer dacht dat hij staande werd gehouden. Het is een leuk gezicht en hun enthousiasme werkt aanstekelijk.

Na een aantal stops bij de winkeltjes rondom de benzinepomp, wil Weeri mij graag een Thais wegrestaurant-ervaring geven. ‘Dit is namelijk echt hoe de Thaise mensen het doen’, zegt hij. Buschauffeurs, locals, mensen die toevallig langskomen rijden met een knorrende maag, ze schuiven hier allemaal aan op comfortabele plastic stoeltjes om vervolgens hun reis met een goed gevulde maag te hervatten.

Weeri zijn ogen werden al vanaf ver verleidt door de goudkleurige Kai Yang op de gril. Kai Yang is kip die vers gekruid is en heel langzaam op kolen gegrild wordt. Hierdoor blijft het vlees heerlijk mals. We nemen plaats en een lieve dame brengt ons het menu. Mama Sanit is er nu niet bij, dus zijn we op onszelf aangewezen. Met Weeri zijn vocabulaire Thais, gecombineerd met de fotofunctie van Google Translate, bestellen wij succesvol een aantal heerlijke gerechten die bekend zijn in de Isaan Regio (het Noord-Oosten van Thailand). We bestellen ondere andere Laab Ped (fijn gehakte eend dat licht wordt gekookt in bouillon met o.a limoen, munt en rode peper), Tom Seb (een heerlijke bouillon met voornamelijk orgaanvlees, het vlees eet ik niet maar de bouillon wel), Som Tam Thai (papaya salade), Kai Yang en kleefrijst. Alles, maar dan ook echt alles, is om je vingers bij af te likken. De kip was zo ontzettend mals van binnen en zo goed op smaak. Je zag de stukjes citroengras nog zitten op het krokante huidje. Loopt het water je al in de mond?

Met onze buikjes goed gevuld vervolgen we onze reis naar Better Weather Homestay die ik een dag eerder geboekt had. Omdat we een kort bezoek willen brengen aan Khao Yai National Park, koos ik voor een accommodatie ten noorden van het park. Volgens Google Maps hebben nog dik 3 uur te gaan en de tijd lijkt wel stil te staan. In verband met toekomstige opstoppingen geeft Google Maps ons een alternatieve route, eentje die ons door het platteland brengt. We komen door verschillende dorpjes waar de tijd stil lijkt te staan en mensen op hun gemakje voor het huis heerlijk staan te grillen. Uiteindelijk komen we weer op de snelweg uit en dan duurt het niet lang meer. In het donker komen we aan bij ons verblijf en Mr. Longsun verwelkomt ons vriendelijk. Hij legt ons uit dat er morgen rijstsoep voor ons klaarstaat en wenst ons een fijne avond.

Buiten het huisje is een terras uitkijkend op prachtige jungle planten met van die gigantische bladeren en kleurrijke bloemen. Ik besluit hier even te zitten om de belevenissen van de afgelopen twee dagen op te schrijven. Buiten is het erg stil en af toe wordt de stilte doorbroken door een gecko die letterlijk het geluid  ‘gecko’ maakt. Anderhalf uur later en twee verhalen verder loop ik de kamer binnen, poets ik mijn tanden en ga ik lekker slapen. Morgen rijden we waarschijnlijk het dubbele, dus het is belangrijk nog goed wat uren te slapen.